มัสยิดบ้านเกาะกลาง ห้วงยามนั้นดูสงบ บริสุทธิ์ และโลกใบอื่นช่างไร้ความหมาย แม้จะไม่ใช่มัสยิดใหญ่โตเหมือนบนฝั่ง แต่วันละหมาดใหญ่ทุกวันศุกร์ ก็ราวกับพวกเขารอคอย การงานหยุดพัก และคล้ายเกาะกลางจะงีบหลับไร้ความเคลื่อนไหวอื่นใดหน้ามัสยิดไม่เพียงเต็มไปด้วยผู้ชาย ทั้งเฒ่าชราไปจนถึงเด็กหนุ่ม การพบปะง่าย ๆ ไม่เคยเปลี่ยนรูปแบบ ไม่เพียงพิธีกรรมทางศาสนาที่พวกเขาแสนเคร่งครัด หากแต่ก่อนถึงเวลาละหมาด หน้ามัสยิดเต็มไปด้วยถ้อยสนทนาไถ่ถามทุกข์สุข พักผ่อนหย่อนใจ 

สิ้นเสียงอาซานผู้คนนับร้อยค่อยทยอยเข้าสู่ข้างใน พวกเขาเอิยะติกัฟ-จัดแถวให้เป็นระเบียบ งดงาม ทุกอย่างเต็มไปด้วยความเคร่งครัด ต่างกับลมทะเลเย็นสบายด้านนอก หลังสิ้นคำสอนที่หนีไปพ้นเรื่องชุมชน ความดี และศรัทธาต่อพระอัลเลาะห์ เสียงละหมาดก็ก้องกังวานทุ้มต่ำไปยาวนาน พร้อมภาพอันเปี่ยมพลังในมัสยิดเล็ก ๆ บนเกาะแห่งหนึ่งของทะเลอันดามัน