วัดทุ่งเซียด ตั้งเป็นวัดเมื่อ พ.ศ. 2350 สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ 30 ไร่ ส.ค. 1 เลขที่ 169 อาณาเขต ทิศเหนือจดคลองเซียด ทิศใต้จดทางสาธารณะ ทิศตะวันออกจดพรุน้ำ ทิศตะวันตกจดทางสาธารณะ อาคารเสนาสนะ ประกอบด้วย อุโบสถ กว้าง 8.50 เมตร ยาว 15.50 เมตร สร้างเมื่อ พ.ศ. 2510 เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก ศาลาการเปรียญ กุฎิสงฆ์ ศาลาอเนกประสงค์ ศาลาบำเพ็ญกุศล นอกจากนี้มี ฌาปนสถาน หอระฆัง โรงครัว เรือนเก็บพัสดุ และเรือนรับรอง ปูชนียะวัตถุ มีพระประธานประจำอุโบสถ ปางสมาธิ ขนาดหน้าตักกว้าง 85 นิ้ว สูง 109 นิ้ว พระประธานประจำศาลาการเปรียญ ปางมารวิชัย ขนาดหน้าตักกว้าง 51 นิ้ว สูง 81 นิ้ว สร้างเมื่อ พ.ศ. 2543 เดิมเคยเจริญรุ่งเรืองมาก่อน แต่เมื่อพม่าตีกรุงศรีอยุธยาแตกแล้วก็เก็บเอาของมีค่าไปพร้อมทั้งเผาวัดทำให้ไม่มีหลักฐานอะไรเหลืออยู่ คงเหลือแต่ซากอิฐปรักหักพัง เช่น เสาหงส์ เป็นต้น ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2512 เขตวิสุงคามสีมา กว้าง 29 เมตร ยาว 39 เมตร การบริหารและการปกครอง มีเจ้าอาวาสเท่าที่ทราบนามดังนี้ รูปที่ 1 พระเซียด พ.ศ. 2410 – 2425 รูปที่ 2 พระรวย พ.ศ. 2427 – 2436

รูปที่ 3 พระพัฒน์ พ.ศ. 2437 – 2438 รูปที่ 4 พระสน พ.ศ. 2439 – 2441

รูปที่ 5 พระแดง พ.ศ. 2442 – 2473 รูปที่ 6 พระเกษม พ.ศ. 2474 – 2483

รูปที่ 7 พระแดง พ.ศ. 2484 – 2493 รูปที่ 8 พระบุญ พ.ศ. 2497 – 2503

รูปที่ 9 พระดำ พ.ศ. 2504 – 2512 รูปที่ 10 พระครูสมุห์ติ้ง สจจวาโร พ.ศ. 2513 – 2525

รูปที่ 11 พระครูสังฆรักษ์ ประสงค์ พ.ศ. 2526 – 2531

รูปที่ 12 พระครูสารโสตถิคุณ พ.ศ. 2532 – ปัจจุบัน

การศึกษามีโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกธรรม เปิดสอนเมื่อ พ.ศ. 2532 โรงเรียนผู้ใหญ่วัด เปิดสอนเมื่อ พ.ศ. 2540