วัดสรรเสริญหรือที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่า วัดสอ เป็นวัดที่เก่าแก่ซึ่งตั้งอยู่นอกเมือง เป็นสถานที่รวบรวมผู้คนเมื่อมีข้าศึกรุกราน ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัดว่าสร้างขึ้นในสมัยใด สันนิฐานไว้ ๒ กรณีว่าวัดนี้อาจสร้างขึ้นพร้อมกับเมืองนครศรีธรรมราชในราวพุทธศตวรรษที่ ๑๘ หรืออาจสร้างขึ้นภายในสมัยอยุธยาตอนปลาย ในราวต้นพุทธศตวรรษที่ ๒๔ ปรากฏความในตำนานพระบรมธาตุเมืองนครศรีธรรมราชว่า พระครูเทพมุณีศรีสุวรรณ กปตมาภิบาล (ปาน) เจ้าอาวาสองค์แรกเป็นผู้ทำการบูรณะวัดนี้เป็นครั้งแรกในปี พ.ศ.๒๔๓๖ ต่อมาได้รับการบูรณะซ่อมแซมอีกในสมัยหลัง

สิ่งที่สำคัญภายในวัดได้แก่ พระประธานปูนปั้นภายในพระอุโบสถหลังเก่า พระอุโบสถหลังเก่า พระพุทธรูปทองเหลืองปางอุ้มบาตร ระฆังสำริด เจดีย์ทรงระฆังคว่ำ ใบเสมาหินสลักเป็นรูปเสมาธรรมจักร และภาพเขียนนิทานชาดกและพุทะประวัติบนแผ่นกระดานและศาลาการเปรียญซึ่งสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.๒๔๖๗ ต่อมาได้ชำรุดทรุดโทรมลงในปี พ.ศ.๒๕๔๕ กรมศิลปากร ได้ดำเนินการบูรณะจนแล้วเสร็จ (สำนักงานโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาตินครศรีธรรมราช)