วัดเพ็งยา ตั้งอยู่บ้านบ่อคุย หมู่ ๙ ตำบลสะบ้าย้อย อำเภอสะบ้าย้อย จังหวัดสงขลา ซึ่งเป็นวัดเก่าแก่มีอายุประมาณ 180 ปี และมีสิ่งยึดเหนียวจิตใจของพุทธศาสนิกชน คือ หลวงพ่อทวดขาว ซึ่งเป็นพระสงฆ์ องค์แรกที่เป็นผู้ก่อตั้งวัด เมื่อปี พ.ศ. 2371 และ ในระยะต่อมา หลังจากหลวงพ่อทวดขาวได้มรณภาพ ก็มีพระสงฆ์อยู่จำพรรษา และดูแลวัดมาอย่างต่อเนื่องจนมาถึงพระสงฆ์รุ่นที่ 5 คือ รุ่นพ่อท่านชุม ไม่ทราบนามสกุล หลังจากท่านสึกออกไป ในปีพ.ศ 2536 วัดเพ็งยาก็ได้เป็นวัดร้างประมาณ 84 ปี เนื่องจากไม่มีพระสงฆ์อยู่จำพรรษา แต่ใน ปี 2520 ได้มีพระสงฆ์มาอยู่จำพรรษา คือ พ่อท่านพรหม ไม่ทราบนามสกุล ซึ่งเป็นพระรุ่นที่ 6 ที่ได้มาจำพรรษาอยู่ที่วัดเพ็งยา หลังจากพ่อท่านพรหมได้มรณภาพ ก็มีพระสงฆ์อยู่จำพรรษาตลอดมา จนถึงพระสงฆ์รุ่นที่ 8 คือ พ่อท่านแสง ศรียันต์ ก็ได้สึกออกไปมีครอบ ครัว ใน ปี 2530 จนทำให้วัดเพ็งยาร้างเป็น ครั้งที่ 2 ประมาณ 11 ปี จนมาถึง พ.ศ. 2542 ก็มีพระสงฆ์มาอยู่จำพรรษา เป็นรุ่นที่ 9 คือ พระวรรณ ไม่ทราบฌายา ซึ่งในขณะนั้นยังไม่ได้ บูรณปฺฏิสังขรณ์วัดจนมาถึง ปี พ.ศ. 2544 พุธทศาสนิกชนได้ร่วมกัน บูรณปฏิสังขรณ์วัดเพ็งยาขึ้นมาใหม่ และตั้งเป็นสำนักสงฆ์ หลังจากพระวรรณ สึกออกไป ก็มีพระสงรุ่นที่ 10 คือ พระสมุห์สุชาติ สุชาโต เป็นเจ้าสำนักและได้รับทอดกฐินทุกปี และเมื่อปี พ.ศ. 2550 วัดเพ็งยา ได้ยกระดับจากที่พักสงฆ์(วัดร้าง) มาเป็นวัดที่มีพระภิกษุจำพรรษา ตามประกาศของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ลงวันที่ 31 ตุลาคม 2550 ซึ่งได้ยกระดับเป็นวัดแห่งเดียว ในเขตความรับผิดชอบของ องค์การบริหารส่วนตำบลสะบ้าย้อย โดยมีพระอธิการอุธาร อตฺตทนฺโต เป็นเจ้าอาวาสวัดเพ็งยาจนถึงปัจจุบัน
นอกจากนั้นในทุกๆ ปี จะมีพุทธศาสนิกชนจำนวนมากในเขตของ อำเภอสะบ้าย้อย ได้มาร่วมพิธีกรรมทางศาสนา ไม่ว่าจะเป็นวันสำคัญในทางศาสนา วันสารทเดือนสิบ วันสงกรานต์ วันว่าง วันพ่อ วันแม่ และวันสำคัญอื่นๆ มากมาย ร่วมถึงยังใช้สถานที่วัดจัดงานศพ งานบวช ตลอดจนใช้สถานที่จัดกิจกรรมต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการจัดประชุมของหน่วยงานในหมู่บ้าน นอกจากนั้นวัดยังได้เปิดสอนเด็กและเยาวชนในทุกวันเสาร์ และอาทิตย์ โดยพระอาจารย์ จากวัดเพ็งยาและวัดอื่นๆ ซึ่งได้สลับปรับเปลี่ยนกัน เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ ในด้านพุทธศาสนา สอนให้เด็กและเยาวชนมี ศีลธรรม คุณธรรม และจริยธรรม และสามารถใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ในช่วงวันหยุดของเด็กและเยาวชน เพื่อให้ห่างไกลจากสิ่งเสพติด และรู้รักสามัคคีในหมู่คณะ เพื่อนำไปสู่การพัฒนาเด็ก เยาวชน ตลอดจนพัฒนาชุมชนอย่างยังยืน |
