ชาวจีนเดินทางมาพำนักอาศัยแถบปัตตานีมาเป็นเวลานานหลายศตวรรษ ตั้งแต่ดินแดนแถบนี้ยังเป็นอาณา จักรลังกาสุกะ ดังที่ปรากฎในบันทึกของจีนหลายฉบับ เช่น เอกสาร Hsu-Seng Chuan ซึ่งรวบ รวมเรื่องราวในสมัยพุทธศตวรรษที่ 12 ระบุว่า ชาวจีนเดินทางมายังลังกาสุกะเพื่อศึกษาพุทธศาสนาก่อนที่ จะเดินทางไปยังอินเดีย ขณะที่บางส่วนเดินทางมาค้าขาย และพำนักอาศัยอย่างถาวรในเมืองต่างๆ แถบนี้ หลักฐานที่กล่าวถึงชาวจีนที่ตันหยงลุโละ ปรากฎในบันทึกของเฟอร์เนา เมนเดส ปินโต (Fernao Mendes Pinto) พ่อค้าชาวโปรตุเกสที่เข้ามาค้าขายในเมืองปัตตานีเมื่อ พ.ศ. 2081 ระบุว่า "ในขณะที่เดินทางมาถึงปัตตานี ได้พบชาวโปรตุเกส ประมาณ 300 คน อาศัยอยู่ในเมืองนี้ นอกจากนั้นยังมีชาวตะวันออก อันได้แก่ ชาวสยาม ชาวจีน และชาวญี่ปุ่น" ในหนังสือ The Kingdom of Patani เขียนโดย Wayne Bougas (1994) ได้อ้างถึงบันทึกของพ่อค้าชาวดัตซ์ที่เข้ามาค้าขายที่เมืองปัตตานี ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 22 ระบุว่า เมืองปัตตานีมีพลเมืองเป็นชาวจีนอาศัยอยู่ถึง 1 ใน 3 โดยก่อนหน้านั้น ตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 19 พ่อค้าชาวจีนแถบเมืองฟูเกี้ยน เดินทางมาค้าขายทางเรือที่ปัตตานีกันมาก ชาวจีนในเมืองปัตตานี นอกจากเป็นพ่อค้าแล้วยังทำงานเป็นเจ้าหน้าที่ของเมืองปัตตานี บางคนทำงานที่ท่าเรือ บางคนเป็นช่างไม้ ช่างศิลป์ ช่างทำอิฐ ช่างเครื่องปั้นดินเผา ฯลฯ ชาวจีนคณะใหญ่อีกกลุ่มหนึ่งที่เดินทางมาในเวลาดังกล่าว ได้รับการกล่าวถึงว่าเป็นบรรพบุรุษของชาวตันหยงลุโละเชื้อสายจีนในปัจจุบัน คือ ลิ้มโต๊ะเคี่ยมหรือหลินเต้าเฉียน (Lin-Tao-Chien) และคณะชาวจีนที่เดินทางมาในรัชสมัยพระเจ้าซื่อจงฮ่องเต้ แห่งราชวงศ์เหม็งของจีน มาตั้งรกรากที่เมืองปัตตานี ราวปี พ.ศ. 2119 เอกสารบางฉบับระบุว่า จนถึงปี พ.ศ. 2121 มีลูกเรือติดตาม ลิ้มโต๊ะเคี่ยมมาอยู่ในเมืองปัตตานีถึง 2,000 คน ปัจจุบันแม้ว่าจะไม่มีชุมชนชาวจีนเหลืออยู่เลยในตำบลตันหยงลุโละ แต่หลักฐานที่เหลืออยู่คือ บ่อจีน และความภาคภูมิใจของชาวตันหยงลุโละส่วนหนึ่งที่มีบรรพบุรุษเป็นชาวจีนยังคงสืบทอดต่อเนื่อง มาถึงทุกวันนนี้