|
|
|
ประวัติความเป็นมา |
ตำบลสุไหงโก-ลก เดิมเป็นป่าดงดิบรกร้างว่างเปล่าในตำบลปูโยะ อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส ชาวบ้านเรียกว่าปาจันตุหลี ซึ่งเพี้ยนมาจาก "จือแรตูลี" หมายถึง ป่าดงดิบที่มีความทึบมากเรียกไม่ได้ยิน ภายหลังเปลี่ยนเป็นสุไหงโก-ลก แปลว่า แม่น้ำลำคลองที่คดเคี้ยว เหมือนมีดพร้า ปัจจุบันแม่น้ำสุไหงโก-ลก เป็นเส้นกั้นพรหมแดนระหว่างประเทศไทยกับมาเลเซีย |
|
|
สภาพทั่วไปของตำบล |
มีลักษณะเป็นเมือง ได้รับการยกฐานะเป็นเทศบาลตำบลสุไหงโก-ลก เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 2483 มีพื้นที่ 22 ตร.กม. เป็นเมืองชายแดน เป็นที่รู้จักของนักท่องเที่ยว |
|
|
อาณาเขตตำบล |
ทิศเหนือ จรด ตำบลปาเสมัส ทิศใต้ จรด ตำบลยูคละ อำเภอแว้ง ทิศตะวันออก จรด แม่น้ำสุไหงโกลก ทิศตะวันตก จรด ตำบลริโก๋ และตำบลปะลุรู อำเภอสุไหงปาดี |
|
|
จำนวนประชากรของตำบล |
จำนวนประชากรทั้งสิ้น 39,525 คน เป็นชาย 19,066 คน เป็นหญิง 20,459 คน |
|
|
ข้อมูลอาชีพของตำบล |
ค้าขายและรับจ้าง |
|
|
ข้อมูลสถานที่สำคัญของตำบล |
1. ศาลเจ้าแม่โต๊ะโม๊ะ 2. สวนรื่นอรุณ 3. สวนภูมินทร์ 4. สวนสิรินธร 5. สวนมิ่งขวัญประชา |
|
|
ข้อมูลองค์การบริหารส่วนตำบล : |
|
|
|