| |
|
| |
| ประวัติความเป็นมา |
เดิมตำบลท้ายเหมืองมีพื้นที่เป็นป่าดงดิบ ราษฎรมาตั้งถิ่นฐานโดยการทำไร่ ทำสวนและทำการประมง ต่อมามีการสำรวจดินพบว่ามีแร่ดีบุกเป็นจำนวนมาก ชาวบ้านจึงเริ่มเข้ามาทำเหมืองแร่ โดยใช้แรงงานคนขุดไม่ว่าที่ไหนๆ ก็มีแต่แร่ดีบุก จึงเกิดเป็นเหมืองแร่ทุกพื้นที่ การทำเหมืองแร่ หันไปคนละทิศคนละทาง สำหรับที่ทิ้งเศษดิน ชาวบ้านเรียกว่า "ท้ายเหมือง" จึงเรียกต่อๆกันมาจนถึงทุกวันนี้ |
| |
|
| สภาพทั่วไปของตำบล |
ลักษณะการตั้งบ้านเรือนส่วนมากกระจายอยู่ตามที่ต่างๆ ของตนเองและอยู่หนาแน่นบริเวณที่มีเส้นทางคมนาคมตัดผ่าาน ส่วนใหญ่เป็นคนเชื้อชาติไทย และมีชนกลุ่มน้อยอยู่ 1 กลุ่ม คือชาวไทยไหม่ (ชาวเล) ลักษณะภูมิอาศได้รับอิทธิพลจากลมมรสุมตะวันออกเฉียงใต้ ทำให้มีฝนตกชุกเกือบตลอดปี |
| |
|
| อาณาเขตตำบล |
ทิศเหนือ ติดต่อกับ ต.ทุ่งมะพร้าว อ.ท้ายเหมือง จ.พังงา ทิศใต้ ติดต่อกับ ต.นาเตย อ.ท้ายเหมือง จ.พังงา ทิศตะวันออก ติดต่อกับ ต.บางทอง อ.ท้ายเหมือง จ.พังงา ทิศตะวันตก ติดต่อกับ ทะเลอันดามัน |
| |
|
| จำนวนประชากรของตำบล |
จำนวนประชากรในเขต อบต. 7,312 คน และจำนวนหลังคาเรือน 1,806 หลังคาเรือน |
| |
|
| ข้อมูลอาชีพของตำบล |
อาชีพหลัก ทำสวนยาพารา อาชีพเสริม ทำการประมง สวนผลไม้ และรับจ้างทั่วไป |
| |
|
| ข้อมูลสถานที่สำคัญของตำบล |
1.ที่ว่าการอำเภอท้ายเหมือง 2.สถานีตำรวจ 3.อุทยานแห่งชาติเขาลำปี 4.ชายทะเลหาดท้ายเหมือง 5.น้ำตกลำปี 6.น้ำตกโตนไพร 7.วิทยาลัยการอาชีพ 8.สถานีประมงชายฝั่ง 9.วัดปัตติวาราม 10.โรงเรียนพอแดง 11.วัดควนดิน 12.โรงเรียนวัดไทยใหม่ |
| |
|
| ข้อมูลองค์การบริหารส่วนตำบล : |
|
| |
|
