จุดกำเนินของมัสยิดกลาง อำเภอเบตง ไม่ชัดเจนนัก แต่มีผู้รู้บอกว่าเริ่มแรกนั้นมีเพียงเสาไม้ตั้งอยู่ 6 ต้น ใบจากอีก 6 ตับ โดยมีโต๊ะอิหม่ามคนแรกชื่อ ปือดีกา การีม หลังจากท่านถึงแก่กรรม ได้ย้ายมัสยิดไปยังหมู่บ้านกำปงปือตอ กำปงตือเม๊าะ และกำปงยูรอตามลำดับ กระทั่งเมื่อประมาณเกือบ 100 ปี ที่แล้ว จึงได้ย้ายมัสยิดมาอยู่ ณ ที่ปัจจุบัน และเริ่มก่อสร้างอีกครั้งจนได้มัสยิดหลังใหม่พื้นราดซีเมนต์ ฝาผนัง ไม้กระดาน หลังคาสังกะสี ครั้นสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นมาทำลายตำราศาสนา คัมภีร์อัลกุรอานในมัสยิด และงัดเอาไม้กระดานไปจนหมด แต่ยังคงใช้ปฏิบัติศาสนกิจได้ จนกระทั่งท่านฮัจยีฮามะ ดาเด๊ะเดินทางกลับจากเมืองเม็กกะ ได้ชักชวนให้ชาวมุสลิมร่วมกันบูรณะเรื่อยมา จนกระทั่งถึงสมัยจอมพล ป.พิบูลสงคราม ที่ท่านฮัจยีฮามะ ดาเด๊ะ ได้เดินทางไปกรุงเพทฯ เพื่อขอสมทบทุนจากรัฐบาลประมาณ 500,000 บาท ทำให้ก่อสร้างแล้วเสร็จเป็นมัสยิดกลาง ซึ่งมีสถาปัตยกรรมสวยงาม และแฝงไปด้วยพลังแห่งศรัทธาของพี่น้องชาวมุสลิม และเทศบาลเมืองเบตงได้สนับสนุนงบประมาณ จำนวน 1 ล้านบาท เพื่อซ่อมแซมและปรับปรุงอาคารให้มีความสวยงาม

-------------------

ขอขอบคุณข้อมูล และรูปภาพจาก http://www.nmt.or.th/yala/muangbetong/