เสื่อจากใบเตยหนาม ภาษายาวีเรียกว่า ตีกากูแว ซึ่งแปลว่า เสื่อ ตั้งอยู่บ้านเลขที่ ๑๓๓/๒ ม. ๒ ต.มะรือโบออก อ.เจาะไอร้อง จ.นราธิวาส รหัสไปรษณีย์ ๙๖๑๓๐ มีผู้ครอบครองชื่อ นางแวหย๊ะ เปาะจิ ประเภท ของใช้ในกิจกรรมครัวเรือน เสื่อจากใบเตยหนามในสมัยก่อนต้นเตยหนามจะขึ้นอยู่ตามบริเวณทุ่งนา ชาวบ้านจึงนิยมนำมาสานเป็นเสื่อเพื่อใช้ประโยชน์ ซึ่งมีวิธีการดังนี้ ๑. นำไปเตยหนามที่ตัดมาแล้วเอาหนามกลางใบออก และหนามทั้งสองข้างออกให้หมด หลังจากนั้นนำใบเตยหนามฉีกออกเป็นเส้นๆให้ได้ความยาวและความกว้างเท่ากันทุกเส้น ๒.นำไปต้มในน้ำเดือด ๓๐ นาที ให้เส้นเตยสุก จากนั้นให้ไปแช่ในน้ำเย็น ๕ นาที จากนั้นนำใบเตยหนามจุ่มลงไปในสี ให้สีซึมเข้าเนื้อเตยยกขึ้นไป แล้วนำใบเตยหนามไปตากแดดให้แห้ง แล้วรีดเส้นด้วยไม้ไผ่จนนิ่ม จึงนำมาสานเป็นเสื่อ ปัจจุบันมีการทำเสื่อจากใบเตยหนามใช้สอยในชีวิตประจำวันทั่วไปเช่น ปูที่นอน สำหรับปูเวลานั่งและนอนกับพื้น และตกแต่งบ้านเรือน

บุคคลอ้างอิง นางแวหย๊ะ เปาะจิ
เลขที่ 133/2 หมู่ที่/หมู่บ้าน 2
ตำบล มะรือโบออก อำเภอ เจาะไอร้อง จังหวัด นราธิวาส รหัสไปรษณีย์ 96130