มัสยิดรายอปัตตานี  เดิมเป็นมัสยิดแห่งรัฐปัตตานี เริ่มก่อสร้างเมื่อสมัยเมืองปัตตานีเป็นเมืองหรือรัฐปัตตานี มีเจ้าเมืองปกครองตนเองคือ สุลต่านมูฮัมหมัด(ตนกูบือซา) เป็นเจ้าเมืองปัตตานีช่วงประมาณ พ.ศ. 2388-2399 ได้ทรงเริ่มสร้างมัสยิดประจำเมืองปัตตานี เดิมเป็นสุเหร่าอาคารไม้ สร้างในรั้ววังต่อมาได้ย้ายมาสร้างเป็นอาคารถาวร ณ ที่ปัจจุบันเมื่อสมัยตนกูปูเตะ(2399-2424)
ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกของวังเจ้าเมือง ก่อนถึงสุสานหลวง(กูโบร์โต๊ะอาเยาะฮฺ) 
ต่อมาตนกูตีมุง(2424-2433) ได้ทรงแต่งตั้งฮัจญีอับดุลลาเตะฮฺ ดาโต๊ะ เป็นอิหม่ามอย่างเป็นทางการท่านแรกและได้ขยายอาคารเพิ่มเติม แต่ยังไม่ทันแล้วเสร็จสมบูรณ์ท่านสิ้นพระ ชนม์เสียก่อน ต่อมาตนกูสุไลมานหรือตนกูบอซู พระอนุชาตนกูปูเตะฮฺ ได้ทรงสร้างต่อจนแล้วเสร็จและได้เปลี่ยนชื่อมัสยิดเป็น “มัสยิดรายอฟาฏอนี” 
และทรงให้ช่างแกะสลักฝาไม้ลายเถาวัลย์มาประดับมัสยิด ส่วนประไหมสุรี (มหาสีเอก) ทรงสร้างอ่างน้ำละหมาดที่หน้ามัสยิด ต่อมาสมัยตนกูอับดุลกาเดร์ (2442-2445) ได้ทรงดูแลบูรณะและพัฒนาบทบาทมัสยิดเน้นเป็นที่สอนศาสนา ภาษาและการเมือง 
จนถึงช่วงสุดท้ายที่ท่านถูกรัฐบาลไทยนำไปกักบริเวณที่เมืองพิษณุโลก และในปี2476 ได้ทรงอพยพไปพำนักที่รัฐกลันตันประเทศมาเล เซียจนสิ้นพระชนม์ 
เป็นการสิ้นสุดของการปกครองของเจ้าเมืองปัตตานีที่มีประวัติสืบทอดมาอันยาวนาน

ภายในอาคารจะแบ่งเป็นสองห้องภายใต้หลังคาเดียวกัน โดยมีผนังไม้กั้น มีประตู ๓ บาน ประด้วยไม้แกะสลักอย่างสวยงาม ลายไม้เหนือบานประตู เป็นลายพรรณพฤษาอย่างสวยงาม ห้องโถงโล่งอีกห้อง มีมิมบัร (Mimbar ; ที่บรรยายธรรม) ปูด้วยผ้าสักราชสีเขียวบนพื้นเหลือง ใช้เป็นที่ละหมาดเช่นกัน รอบอาคารมัสยิดประดับด้วยกระเบื้องจีน

มัสยิดรายอปัตตนี ต.จะบังติกอ อ.เมือง จ.ปัตตานี

เดินทางตามเส้นทางไป ต.จะบังติกอ อำเภอเมือง เดินทางโดยรถยนต์ ส่วนบุคคลหรือรถประจำทาง